به گزارش روابط عمومی پژوهشگاه علوم و فرهنگ اسلامی به نقل از اداره بین الملل مرکز همکاری علمی و بینالملل، در این جلسه حجت الاسلام والمسلمین یوسفی مقدم رئیس پژوهشکده فرهنگ و معارف قرآن و دکتر حسن عبدی پور محقق پژوهشکده فرهنگ و معارف قرآن به ارائه گزارش تفصیلی سفر علمی خود و دیدار از دانشکدههای الهیات و برخی مراکز علمی ترکیه پرداختند.
در ابتدا این جلسه یوسفی مقدم به فعالیتهای دانشکده الهیات استانبول در حوزه پژوهشهای قرآنی تا قرن پنجم پرداخت. وی گفت ترکیه در حال احیای ارزشهای دینی است و زمینه مناسبی برای هم افزایی دینی در ایران و ترکیه وجود دارد. وی در ادامه افزود: نبایستی این هم افزایی مورد سواستفاده تندروهای دو طرف قرار گیرد، به خصوص در جاهایی که تودههای مردم هستند توجه به موارد اختلافی نتایجی مثبتی نخواهد داشت و موارد مورد اختلاف بهتر است در مراکز علمی و آکادمیک با رعایت معیارهای لازم انجام پذیرد.
رئیس پژوهشکده فرهنگ و معارف قرآن تصریح کرد: در کشورهای اسلامی مهمترین موضوع مشترک مباحث قرآنی است و در این خصوص میتوان فعالیتهای مشترک مناسبی را انجام داد و بایستی که این امر زودتر انجام شود با توجه به اینکه مدعی مرجعیت علمی قرآن هستیم.
رئیس پژوهشکده فرهنگ و معارف قرآن در پایان به خلاصهای از مقاله خود در دانشگاه بورسای ترکیه و ارتباط با موسسه کوثر ترکیه پرداخت.
در ادامه حسن عبدی پور محقق پژوهشکده فرهنگ و معارف قرآن به پیشنیه سفر ترکیه و همایش بین المللی برگزار شده در سال 85 در دانشگاه اصفهان پرداخت و گفت: پژوهشکده تجربه ای در سال ٨۵ برای برگزاری همایش بینالمللی در دانشگاه اصفهان داشت که متاسفانه بعد از آن همایشی برگزار نشد. این ارتباط در آن زمان می توانست تداوم داشته باشد، اما به دلیل برخی مشکلات این ارتباط قطع شد.
عبدی پور همچنین با اشاره به مراکز مورد بازدید در این سفر گفت: در این بازدیدها ما متوجه شدیم که دغدغه ها مشترکی در حوزه دینی داریم که با توجه به ظرفیت های قرآنی باید در صدد باسخگویی به این شبهات باشیم و جای تاسف دارد که پژوهشکده فرهنگ و معارف قرآن که مرجعیت قرآنی دارد در کشورهای دیگر اینطور ناشناخته است.
وی همچنین تسلط امامان جماعت کشورترکیه به زبان عربی، حضور نرم افزاری دفتر تبلیغات اسلامی در عرصه بینالملل، فرصت ارتباط با علویان ترکیه با توجه به فعالیت های مثبت حزب عدالت و توسعه، تعریف نقشه راه و اولویتها در ارتباط با کشورهای همسو، تحمل و مدارای بالا در نشست و همایشهای این کشور، فقدان افراد بین الملل و زبان دان داخلی در این گونه همایش ها، فعالیت های مستقل پژوهشکده ها ومراکز دفتر برای ارتباط گیری با مراکز علمی را مورد توجه قرار داد.