بررسی‌های جامعه‌شناختی و تاريخی گوياي آن است که "امنيّت"، برجسته‌ترين نياز هر جامعه، در هر زمان است و از اين رو نخستين چشمداشت انسان‌ها از حاکمان است؛ كه ابعاد گوناگون و گسترده‌ای را به خود اختصاص داده است. تأثيرپذيري امنيّت از فرهنگ، اقتصاد، و جمعيت و نيز تأثيرگذاري آن بر همة شئونات و گستره زندگی انساني، به آن نقش و کارکردی ويژه داده است.

از اين رو به روشني می‌شود گفت يكي از پايه‌های بنيادين و ريشه‌اي در پيشرفت و توسعه در جامعه و نيز از بنيان‌های شکل‌گيری و استمرار حكومت، امنيّت است؛ و نيز ابعاد آن، ـ امنيّت فردي و اجتماعي ـ به عنوان سنگ زيربناي زندگی فرد و جامعه و پيش‌شرط هرگونه رشد، رفاه و ارتقاي مادي و معنوي به شمار مي‌آيد.

در پس همة حکومت‌هايي که تا کنون شکل گرفته و پس از اين شکل خواهد گرفت، حکومت جهانی و عدالت‌گستر حضرت مهدي عليه‌السلام ـ به عنوان فراگيرترين حکومتی که مردم در انتظار آن هستند ـ نيز از اين رويه بيرون نيست و در اين حکومت جهاني براي رسيدن به آرمان بزرگ شايستگان و فرجام سعادت‌بخش زندگي، فراهم‌شدن امنيّت فراگير، از ارزش ويژه و والايي برخوردار است.

در برخی روايات، نمادها و نمودهايي براي اين فراهم‌شدن و فراگيري، بيان شده است. مانند: زندگي مسالمت‌آميز برخي درندگان با برخي حيوانات. که به نظر می‌رسد اين سخنان بيشتر تحت تأثير نوشته‌هاي اهل کتاب و از مسير منابع اهل سنت منتقل شده است.

در اين مقاله تلاش شده تا با ره‌گيري برخي سخنان ادعاي يادشده، روايات در اين باره بررسی و نقد شود که ره‌آورد آن اذعان‌يافتن به وارداتي‌بودن نمادهاي روايي امنيت از متون غيراسلامي و به‌ويژه اهل‌کتاب بود.

واژهای کليدی: نمادهاي روايي امنيّت، عصر ظهور؛ منابع اهل کتاب؛ حکومت جهانی مهدی(ع).