عضو هیئت علمی پژوهشگاه گفت: باید بدانیم که نیمه شعبان ، فقط بزرگداشت سالیانه برای تولد یک امام غائب نیست! نیمه شعبان یک فرهنگ و راه است ؛ میراث فرهنگی یک جامعه منتظر و حق طلب است که میخواهد آینده را تغیییر دهد و تحولات بزرگی در آینده ایجاد کند.همه تحولات مثبت و سازنده جهانی در پرتو فرهنگ انتظار و فرهنگ مهدویت به دست میآید و ما باید تلاش های خود را معطوف به آن کنیم. برای اینکه بتوانیم اذهان مردم و جهانیان را به سوی این فرهنگ سوق دهیم، نیازمند این هستیم که برنامههای سالیانه منظم و پیاپی در این زمینه داشته باشیم و نیمه شعبان ها را در این راستا قرار دهیم. در واقع نیمه شعبان باید فکر و اندیشه و برنامه های ما را درباره همه مسائل زندگی سیاسی و اجتماعی ، ژرفتر و عمیقتر بکند. به عبارت روشنتر نیمه شعبان موعد مناسبی برای تامل و تفکر در مورد همه مسائل اساسی زندگی بشری است که باید تغییرکند و در مسیر درست و اصلاح شده آن قرار گیرد. به همین خاطر ما نیازمند این هستیم که نگاهمان را به نیمه شعبان تغییر دهیم مولفههای اساسی این تغییر نگاه به نیمه شعبان و بزرگداشت آن دارای ابعاد و بخشهای مهمی است که در اینجا به بعضی از آنها اشاره میکنم:
نکته اول: توجه دادن مردم به وابستگی جهان به حجت الهی و خلیفه خداوند است. در واقع نیمه شعبان میخواهد این وابستگی و نیاز جهان را نشان بدهد و تا زمانی که بشر به این حس و احساس تعلق دسترسی پیدا نکند، متاسفانه مشکلات و چالشهای بشر باقی خواهد ماند. نیمه شعبان در ظاهر بزرگداشت ولی خدا است؛ اما در باطن امر میخواهد نشان دهد که بشر بخصوص ما منتظران چقدر نیازمند وجود این شخصیت بزرگ الهی هستیم. چقدر محتاج آمدنش هستیم چقدر محتاج برنامهها و اصلاحات اساسی این بزرگوار هستیم. در واقع ما باید این نیازمان را به شکل های مختلف ابراز کنیم و نیمه شعبان هم محل ظهور و بروز این نیاز و احتیاج شدید است.
نکته دوم: نیمه شعبان رمز عملیات باطل ستیزی و سر آغاز پویش استکبارستیزی است. باید حتما توجه کنیم نیمه شعبان صرفا یک جشن محلی ساده و جشن کوچه به کوچه و خیابان به خیابان و برگزاری نمایشگاه کتاب و ...نیست ؛ بلکه در واقع نیمه شعبان سرآغاز مبارزه جدی و عمیق با مستکبران و جبهه باطل است. نیمه شعبان را موعد مبارزه فرهنگی ، علمی ، اعتقادی، سیاسی با تمامی جریانهای باطل روی زمین قرار دهیم. باید بدانیم که آینده از آن ماست و به همین خاطر وقتی عمیقتر به مقوله نیمه شعبان نگاه کنیم، در واقع نیمه شعبان را سرآغاز زوال و اضمحلال همه جریانهای کفر و شرک باطل جهانی میدانیم. در اینجا باید مردم دنیا را از صف مستکبران عالم جدا کنیم و درکنار خودمان قرار دهیم. یعنی همه مردم دنیا را به این باور برسانیم که تنها راه نجات از ظلم ستم و جنگ و نابرابری و ... پیوستن به جبهه حق بر باطل به رهبری امام زمان (عج) است.
نکته سوم: ما باید نیمه شعبان را کلید ورود به جامعه منتظر و زندگی منتظرانه و حیات طیبه مهدوی قرار دهیم. متاسفانه با اینکه سالیان سال است نیمه شعبان را بزرگ میداریم و جشن میگیریم؛ اما نتوانستیم با آن زندگی کنیم. نیمه شعبان باید سبک زندگی و فرهنگ نابسامان ما را تغییر دهد؛ فکر اندیشه و بینش ما را تغییر دهد و در مسیر درست آن قرار دهد. مسیر درست زندگی ما در عصر غیبت زندگی منتظرانه و تشکیل جامعه منتظر با همه ابعاد آن است که متاسفانه در این زمینه کوچکترین کاری انجام ندادهایم. به همین خاطر نیمه شعبان جشن انتظار و جشن زندگی منتظرانه است. باید بتوانیم این زندگی منتظرانه را در خانواده، مدرسه، محل کار، دانشگاه، خیابان و ... نشان دهیم. در دنیا رسم است که مثلا یک روز را بدون ماشین قرار میدهند و آن روز با دوچرخه میآیند... ما باید حدا اقل دهه مهدویت و نیمه شعبان را دوره زندگی منتظرانه قرار دهیم. حد اقل در این ده روز مدارس و دانشگاه ها و مساجد و مراکز و سازمانهای فرهنگی ما و ... فقط در ظاهر از امام زمان(عج) حرف نزنند؛ بلکه در عملکرد و گفتارشان واقعا امام زمانی عمل کنند. حداقل در این دهه مهدویت این حس را به جامعه منتقل کنند که در فرهنگ انتظار برخورد درست با ارباب رجوع این است. بانکهای ما باید رفتار درست نظام بانکی را در این دوره نشان بدهند. در خیابان رعایت امور شهروندی و رعایت قوانین در این دهه نشان دهیم. ترجیح میدهم دهه مهدویت را دهه انتظار نام بگذاریم و یاد بگیریم که نیمه شعبان در واقع تولد فرهنگ انتظار به رهبری امام زمان است.
نکته چهارم: توجه به غیبت امام زمان و محرومیت مردم از ایشان است. متاسفانه ما به نبود امام زمان و به غیبت امام عادت کرده ایم. شاید در ظاهر امام غائب برای ما زحمت و دردسری ندارد و تکلیف خاصی ایجاد نمیکند. دلخوش هستیم که یک امامی داریم غائب است و ما منتظرش هستیم!! در حالی که واقعیت امر چنین نیست و دوران غیبت و محرومیت امام ، بدترین و سخت ترین دوران بشری است. باید توجه کنیم که وظایف و مسئولیتها در این دوران چند برابر شده است؛ به همین خاطر سعی کنیم به این غیبت عادت نکنیم و بر عکس گریه و ندبهها و غمها در این دوران زیاد کنیم. باید در کنار جشن گرفتن ، مقداری هم به بعد محرومیت از امام توجه کنیم و نیمه شعبان را پایان این محرومیت ها قرار دهیم و همه دنبال این باشیم که هر نیمه شعبان ما یک قدم به ظهور امام زمان (عج)بیشتر نزدیک شویم. در این راستا برای گسترش فرهنگ انتظار و فرهنگ مهدویت و امامباوری در جامعه جهانی قدم برداریم و سعی نکنیم به غیبت و پنهان زیستی امام عادت کنیم و آن را یک چیز طبیعی بدانیم؛ بلکه باید بدانیم ما در بدترین شرایط قرار داریم و تنها راه رهایی از آن ، ظهور و قیام امام زمان و فرج و گشایش امور به دست ایشان است.