عضو هیئت علمی پژوهشگاه علوم و فرهنگ گفت:مهدويت به عنوان باوري سترگ و تأثيرگزار در ميان باورهاي اسلامي از همان سالهاي نخستين بعثت پيامبر خاتم (ص) و ظهور اسلام در کانون اهتمام و توجه پيشوايان و بزرگان دين قرار گرفت؛ به گونهاي که رسول گرامي اسلام(ص) در هر فرصت و مناسبتي مردم را متوجه اين آموزة الهي ميکرد و به ظهور عدالتگستر موعود، در آخرالزمان بشارت ميداد.
سلیمیان عنوان کرد:پس از پايان رسالت پيامبر اکرم(ص) اين راه همچنان به وسيلة امامان معصوم عليهم السلام با قوّت و قدرت هرچه بيشتر به تناسب شرايط هر امام ادامه يافت البته اقتضا و شرايط و نيز مخاطبين هر امام سبب شد تا از مجموع معارف مهدوي در دورة هر امام، به بخشي از آن پرداخته و تأکيد شود. برخي از امامان مجال کمتر و برخي ديگر فرصت بيشتري براي سيراب کردن تشنگان از اين درياي بيکران در اختيار داشتند. اگر چه اين بحث فراز و فرودهايي را پشت سر نهاد اما هرگز به افول نزديک نشد که بر دامنة آن گسترده شد. بويژه در دوران پيشواياني که به هر دليل از آزادي بيشتري در بيان آموزههاي ديني برخوردار شدند.
عضو هیئت علمی پژوشگاه اظهارداشت:در زمان امام باقر و امام صادق عليه السلام اين مجال و فرصت به اوج خود رسيد و آن دو امام بزرگوار ضمن تبيين، تشريح، پالايش و پيرايش آموزههاي اسلامي در زمينههاي مختلف اعتقادي، اخلاقي و فقهي و تحکيم پايههاي ايماني پيروان خود، تلاش فراواني براي توسعه و تعميق اعتقاد به مهدي موعود و فرهنگ انتظار در ميان شيعيان نمودند و با به جا گذاردن صدها روايت در اين زمينه، سهم بيمانندي در نگهداشت اين باور به خود اختصاص دادند.
خدامراد سلیمیان گفت: پس از اين دو امام همچون گذشته رفته رفته، پيشوايان معصوم عليهم السلام در تنگناهايي شديد قرار گرفته در بيان معارف ديني دچار محدوديتهايي شدند؛ اما با وجود اين همچنان روايات مهدوي ميراث نويدبخش و گرانسنگي بود که از ناحية رهبران معصوم در اختيار شيعيان قرار ميگرفت بررسيها حکايت از آن دارد که پس از دو امام يادشده و پيش از امام حسن عسکري وجود مقدس ثامن الحجج عليبن موسي الرضا عليه السلام سهم چشمگيري در روايات مهدوي داشت. البته شمار محدود اين روايات سبب شده تا بسياري از مباحث مهدويت در سخنان آن امام همام انعکاس نيابد اما هر آنچه در فرمايشات آن بزرگوار آمده، و اينک به دست ما رسيده است، غنيمتي است ارزشمند که بررسي آن ميتواند افقهاي روشنتري را در اين مباحث فراروي مشتقان بگشايد.