کتاب «تأملی بر وضعیت ادیان در عصر ظهور» اثر حجت الاسلام مرتضی عبدی چاری با هدف روشن نمودن نحو ارتباط و تعامل اسلام با ادیان در عصر ظهور پرداخته است.کتاب در سه بخش و یک نتیجه گیری سامان یافته که عناوین آن عبارتند از: «بخش اول: کلیات»، «بخش دوم: یهودیت و مسیحیت در نظام مهدوی»، «بخش سوم: کیفیت برخورد امام مهدی با اهل کتاب» و «نتیجه گیری: دیدگاه برگزیده».
در قسمتی از کتاب با عنوان «کثرت گرایی» می خوانیم: کثرت گرایی دینی بدان معناست که همه ادیان در زمان واحد قابل جمع اند و حقانیت دینی هم دارند؛ لذا از طریق همه آن ادیان هم راهی به سوی نجات وجود دارد؛ اما در اسلام کثرت گرایی با قیدی پذیرفته شده است که به نوعی می توان گفت که وجود این قید، آن دین را منحصر در زمان و مکان خاص خودش قرار می دهد؛ از این رو علمای اسلام، کثرت گرایی را به دو بخش تقسیم کرده اند که یک بخش آن صحیح و بخش دیگر آن باطل است. اگر کثرت به معنای شرایع مختلف در زمان خودشان باشد، این مسأله با مبانی اسلامی سازگار و مورد پذیرش همه علمای اسلام است؛ ولی اگر کثرت به معنای وجود همه ادیان در زمان واحد باشد، فرضیه باطلی است؛ چرا که همه ادیان نمی توانند محق و راه نجات باشند.
